microRNAها یک دسته از RNA های کوچک غیر کدکننده هستند که بیان ژن را در سطح RNA تنظیم می کنند. با توجه به نقش microRNA در فرایندهای تکثیر و تمایز، انتظار می رود مختل شدن بیان آن ها به سرطان مربوط باشد. مطالعات متعددی تایید کننده این مطلب است که microRNA ها نقش مهمی در شروع و پیشرفت سرطان دارندmicroRNA .ها بسته به نوع mRNA هایی که مهار می کنند می توانند بازدارنده توموری یا انکوژن باشند.

microRNAها یا قطعات تنظیمیِ پس از رونویسی، ذراتی هستند که به عنوان نشانگرهای زیستی می‌توانند انقلابی در تشخیص بیماری‌های مختلف به پا کنند. شناسایی این ذرات با روش‌‌ها و تکنیک‌های متفاوتی مثل TaqMan RT-PCR، Microarray و qRT-PCR ممکن شده است.

در واقع سرطان از لحاظ ژنتیکی بسیار پیچیده است، که می توان از miRNA ها به عنوان یک بیومارکر مهم در تشخیص و درمان سرطان استفاده کرد. درمان براساس miRNAها باید با  بازگرداندن سطح بیان این مولکول ها به حالت طبیعی خود صورت گیرد. از مزایای استفاده از miRNA  ها به عنوان اهداف درمانی در سرطان این است که یک miRNA می تواند چندین mRNA راهدف قرار دهد و از طرفی یک mRNA، هدف چند miRNA قرار می گیرد.

چندشکلی های تک نوکلئوتیدی SNP ، تفاوت یافت شده در یک نوکلئوتید نسبت به موقعیت مشابه آن در توالی DNA است. SNP ها تغییرات و تنوع های توالی طبیعی با دانسیته بالا در ژنوم ها هستند.
SNP ها به عنوان یک منبع ژنتیکی عمده از تغییر فنوتیپی درون یک گونه در نظر گرفته می شوند و مارکر ژنتیکی مهم و خوبی به حساب می آیند. SNP ها کاربردهای فراوانی از جمله به عنوان نشانگر ملکولی در تحقیقات ژنتیکی و اصلاح، به عنوان نشانگر ملکولی در مطالعات ژنتیکی بیماری ها و ژنومیکس دارو، در نقشه یابی ژنتیکی، انتخاب به کمک نشانگر و ... دارند. SNP ها در طول توالی ژن های مرتبط با خطر ابتلا به انواع سرطا نها طی سال های اخیر بسیار بررسی شده اند. در این مطالعه قصد داریم مطالبی را در ارتباط با نقش SNP در خطر ابتلا به انواع سرطان به طور خلاصه مکتوب کنیم.

به نظر می رسد اکثر سرطان ها به علت تغییراتی که در طول عمر فرد مبتلا رخ می دهد، بوجود می آیند.برخی از سرطان ها وابسته به ژن های معیوب (جهش یافته) هستند که از والدین فرد به ارث می رسند. در واقع، این سرطان نیست که به ارث می رسد، بلکه ژن های معیوب هستند که باعث می شوند احتمال ابتلا به سرطان های خاص بیشتر شود. خانواده هایی که دارای این ژن ها هستند احتمال ابتلا به سرطان در آن ها بسیار بیشتر است.

دارویAbemacilib  در 28 سپتامبر 2017 توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان زنان مبتلا به فرم پیشرفته سرطان سینه یا فرم متاستاتیک ازنوع HR مثبت و HER2 منفی تایید شده است. این دارو با مهار کینازهای سلولی از پیشرفت چرخه سلولی و رشد سلول های سرطانی جلوگیری می کند و می تواند به صورت مستقل و یا در ترکیب با مهارکننده های استروژن به کار رود.

مهار کننده های تیروزین کیناز مثل داروهای erlotinib و gefitinib، رسپتور فاکتور رشد اپیدرمال ( (EGFR را مورد هدف قرار داده و به عنوان داروهای ضد سرطان در بیماران مبتلا به سرطان ریه  ( non-small cell lung cancer -NSCLC) به کار می روند. موتاسیون در محل اتصال ATP در گیرنده EGFR، میزان اتصال بازدارنده تیروزین کیناز (TKI) را با مصرف ATP بالا برده و باعث حساسیت و پاسخ دهی به این داروها می شود.

سرطان یک بیماری رایج است، بنابراین خیلی عجیب نیست که در بسیاری از خانواده­ ها حداقل چند عضو مبتلا به سرطان، وجود داشته باشد. گاهی اوقات به نظر می­ رسد که در برخی خانواده­ ها، نوع خاصی از سرطان­ ها شایع باشند. در برخی موارد، دلیل این موضوع این است که افراد یک خانواده در یک سری رفتارها یا مواجه شدن با برخی عوامل (مانند سیگار کشیدن) افزایش دهنده خطر ابتلا به سرطان مشترک هستند. عوامل دیگری مانند چاقی که در برخی خانواده­ ها ارثی می­ باشد و افراد زیادی را در آن خانواده درگیر می­ کند نیز ممکن است باعث افزایش خطر ابتلا به سرطان شود.

روشی دقیق و مطمئن برای پیش بینی پاسخ به درمان های آنتی EGFR در بدخیمی های مختلف از جمله سرطان های ریه،کولون و ملانوما

تلومرهـا در طـول زندگـی بـه صـورت مداوم و با هر تقسـیم سـلولی کوتاه می شـوند. ویژگی مهم بدخیمـی های پیشـرفته، توانایی آن ها درتقسـیمات مداوم سـلولی می باشـد که تقریبـا این امر با پایـداری طـول تلومر آن ها از طریق فعال سـازی مجـدد آنزیم تلومراز همراه اسـت. کوتاهی طول تلومر و سـرکوب آنزیم تلومراز در انسـان بصورت طبیعی در سـلول های سـوماتیک رخ می دهد و ایـن امـر خـود به عنوان یک مکانیسـم ضدتوموری شـناخته می شـود.

سرطان ریه بیماری است که ناشی از تکثیر کنترل نشده و رشد سلول­ها در بافت ریه است و در اثر تغییر در ژن­های مشخصی در بدن ایجاد می­شود. در برخی از موارد، این جهش­های ژنی ممکن است از یکی از افراد خانواده که به این بیماری مبتلا است، به ارث برسد. هرچند در بیشتر بیماران مبتلا به سرطان ریه، جهش ژنتیکی در اثر مواجهه با عوامل سرطان زای محیطی، ایجاد می­شود. در ادامه، دو مورد از رایج­ترین  ژن­هایی که جهش در آن­ها با سرطان ریه مرتبط هستند ( شامل EGFR و KRAS) توضیح داده می­شود. علاوه براین، چند ژن دیگر که آن­ها نیز احتمالا در این مسیر نقش دارند، معرفی می­شوند.

سرطان ریه علت اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در ایالات متحده است. در سال 2016، تعداد موارد جدید ابتلا به این سرطان 224390 مورد و 158080 مورد مرگ ناشی از این سرطان در آمریکا تخمین زده شده است. معمولا تصمیم گیری در مورد شیوه­ی درمان برای این سرطان براساس ویژگی های بافت شناسی تومورانجام می شود. شیمی درمانی بر اساس پلاتین هنوز هم سنگ بنای درمان این سرطان است. با این حال، نرخ بقا کم است، بنابراین درمانهای جدید و راهکارهای مراقبتی نوینی مورد نیاز هستند.

سرطان ریه زمانی آغاز می­شود که سلول­های ریوی غیرطبیعی شده و شروع به رشد خارج از کنترل می کنند. هنگامی­ که سلول­های سرطانی بیشتری ایجاد شدند، می­توانند به صورت یک تومور درآیند و به دیگر نقاط بدن پخش شوند.

سندروم(PJ)   Peutz-Jegher یک بیماری وراثتی است که افراد را در معرض خطر افزایش یافته برای ایجاد پولیپ­های هامارتوماتوز در دستگاه گوارش و همچنین بروز سرطان­های پستان، روده­ ی بزرگ و راست روده، پانکراس، شکم، بیضه ­ها، تخمدان، ریه، دهانه­ ی رحم و دیگر انواع سرطان قرار می­دهد.

DNA توموری شناور (ctDNA) که منشاء گرفته از سلولهای توموری می باشد در جریان خون و یا مایعات دیگر به صورت آزادانه و جدای از سلول ها وجود دارد. ctDNA زیر شاخه ای از cfDNA می باشد که منحصراً از سلول های توموری منشاء می گیرند. به دلیل اینکه  ctDNA ها نمایانگر ژنوم کامل تومور می باشند، توجه بسیار زیادی را برای استفاده در بالین به خود معطوف کرده است.

تست جهش KRAS معمولا زمانی که در فرد سرطان کولون متاستاتیک یا سرطان ریه سلول غیر کوچک (NSCLC) تشخیص داده شده باشد و همچنین در مواردی که بررسی درمان دارویی ضد EGFR لازم باشد، درخواست می‌شود. این تست ممکن است در هر زمانی قبل از درمان انجام شود.

ژن کالرتیکولین(calreticulin) که به اختصار CALR نامیده می‌شود، پروتئینی به نام کالرتیکولین را بیان می‌کند. عملکرد دقیق این پروتئین مشخص نمی‌باشد. اما احتمالاً در تاخوردگی صحیح پروتئین‌های جدید، حفظ سطوح مناسب کلسیم سلولها و تعداد دیگری از عملکردهای سلولی نقش دارد. جهش در ژن CALR با نئوپلاسم مغز استخوان مرتبط می‌باشد که باعث تولید تعداد زیادی سلول خونی می‌شود. مجموع این بیماری‌های خونی تحت عنوان نئوپلاسم‌های میلوپرولیفراتیو(MPNs) می‌باشد. تست جهش CALR، ناهنجاری‌ها در ژن CALR را بررسی می‌کند و از این طریق کمک به تشخیص و طبقه بندی MPNs می‌کند. بیماری‌های مغز استخوان که منجر به تولید تعداد زیادی سلول خونی می‌شود، تحت عنوان نئوپلاسم میلوپرولیفراتیو (MPNs) می‌باشد.

تست­های  BCR-ABL1 fusion به بررسی و شناسایی کروموزوم فیلادلفیا و توالی ژن BCR-ABL1 می­پردازد. نام­های دیگراین تست Philadelphia Chromosome, bcr-abl Oncogene, BCR/ABL  است.  

این تست سه حالت دارد:

1. MBCR (Quantitative - Qualitative) / t(9:22)p210/ BCR-ABL
2. mBCR (Quantitative - Qualitative) / t(9:22)p190/ BCR-ABL
3. μBCR (Quantitative - Qualitative) / t(9:22)p230/ BCR-ABL

جهت ارزیابی بیماران مبتلا به لوسمی میلوئیدی مزمن (CML) و کروموزوم فیلادلفیا مثبت که با دریافت داروهای مهار کننده تیروزین کیناز (TKI) نسبت به درمان مقاومت نشان داده اند، در مرحله اول درمان، حضورجهش CML-E255K مرتبط با مقاومتTKI شناسایی می شود. در بیماران مبتلا به CML مقاوم در برابر داروی ایماتینیب یا دیگر مهارکننده کیناز، میزان جهش تبدیل ترئونین به ایزولوسین، در کدون 315 (CML-T315I) وCML-Y253H بررسی می گردد. 

ببیشتر مبتلایان به سرطان خون CML  دچار جهش (تغییر) ژنتیکی موسوم به کروموزوم فیلادلفیا هستند. این کروموزوم موجب ساخته شدن آنزیمی به نام تیروزین کیناز در مغز استخوان می شود که این آنزیم به نوبه خود موجب تبدیل تعداد بسیار زیادی سلول بنیادی به گلبول های سفید می شود. داروهای مهارکننده تیروزین کیناز برای این بیماران وجود دارد ولی حضور جهش در این کروموزوم باعث مقاومت دارویی می شود.نام های دیگر این بیماری شامل : 

BCR/ABL1, Tyrosine Kinase Inhibitor Resistance

ABL Kinase Mutation (TKI resistance or imatinib resistance) 

تیوپورین متیل ترانسفراز (TPMT) یک آنزیم متابولیز کننده داروهای تیوپورین است که برای درمان سرطان ها، بیماری خود ایمنی و پیوند عضو مورد استفاده قرار می گیرند. بیماران با میزان فعالیت پایین و یا عدم فعالیت TPMT، در صورت درمان با دوز استاندارد این نوع داروها، دارای ریسک بالا برای داشتن مشکلات خونسازی شدید و سرکوبی فرایندهای مغز استخوان هستند که می تواند کشنده باشد. داروهای تیوپورین شامل آزاتیوپورین ها ، مرکاپتوپورین ها  و تیوگوانین ها است.

پلی‌سیتمی‌ورا یک نوع بیماری خونی میلوپرولیفراتیو می‌باشد، که در آن پیش ساز سلولهای بنیادی مغز استخوان بیش از حد فعالیت کرده و میزان زیادی گلبول قرمز می‌سازد که البته ممکن است تولید پلاکت و گلبول‌های سفید خون نیز افزایش یابد. علائم این بیماری بیشتر در اثر افزایش گلبول‌های قرمز و پلاکت‌ها ایجاد می‌شود و افزایش گلبول‌های سفید مخصوصا یک نوع از آنها به نام نوتروفیل‌ها، کمتر این بیماری را تحت تاثیر قرار می‌دهد. بیشتر نگرانی‌ها از این بیماری، غلیظ شدن خون است که در نتیجه افزایش گلبول‌های قرمز خونی می‌باشد.

آزمایش ژنتیکی ژن های  BRCA1 و BRCA2 ما را قادر می سازد تا بیمارانی که دارای ریسک افزایش یافته ای از ایجاد سرطان پستان هستند را تشخیص دهیم. ریسک ایجاد سرطان در طی دوره زندگی برای افرادی که حامل یک موتاسیون در یکی از این دو ژن هستند، حدود 50 – 80 درصد است. هدف نهایی تشخیص سرطان در مراحل اولیه، داشتن فرصت لازم برای درمان بیمار و انتخاب روش درمان مناسب (جراحی و غیر جراحی) است.

بطور معمول سرطان یک بیماری ژنتیکی نمی باشد، اما در برخی موارد مانند سرطان سینه ، تخمدان، روده ی بزرگ و پروستات می تواند تحت تأثیر ژن ها در میان نسل های پی در پی ایجاد شود.در حالت عادی ژن های خاصی بر علیه ایجاد سرطان فعالیت می کنند و آسیب های DNA را در داخل سلول تصحیح می کنند.