تکنیک FISH) Fluorescence In Situ Hybridization) در دهه 1980 انقلاب دیگری را در تجزیه و تحلیل سیتوژنتیکی ایجاد نمود. این تکنیک، یک تشخیص ماکرومولکول و یک ظهور جدید در علم سیتوژنتیک است .این روش ابتدا در نقشه‌برداری از ژن در کروموزوم‌ها استفاده می‌شد اما به خاطر دقت و انعطاف پذیری آن در بخش تحقیقات بیولوژیکی و پزشکی نیز استفاده می شود. امروزه می‌توان به کمک پروب‌های نشاندار فلورسنت (کاوشگرها)، تغییرات در تعداد و ساختمان کروموزوم را در تمامی بافت‌ها مورد بررسی قرار داد. این پروب‌ها بخشی از مولکولDNA  و یا RNA هستند که مکمل توالی‌های ویژه‌ای بر روی کروموزوم‌ها بوده و به آن‌ها متصل می‌شود. تشخیص پیش از تولد اختلالات کروموزومی، شناسایی سرطان‌ها با استفاده از روش FISH کاربردهای فراوانی دارد.

تکنیک هیبریداسیون در محل (FISH) در سال ۱۹۶۹ توسط Gall and Pardue  و همچنین Jone  و همکاران ابداع گردید.FISH  یک تکنیک در سیتوژنتیک پزشکی به شمار می رود و با استفاده از تکنیک FISH می توان محل یک ژن و یا بخشی از یک ژن را بر روی کروموزوم تعیین کرد. در تکنیک FISH از پروب های (کاوشگرهای) فلوئورسنت استفاده می شود. این پروب ها بخشی از مولکول DNA و یا RNA است که مکمل توالی های ویژه ای بر روی کروموزوم ها بوده و به آن ها متصل می شود. وسیله مورد نیاز جهت مطالعه در تکنیک FISH میکروسکوپ فلورسانس می باشد. تکنیک FISH یک روش قدرتمند برای تشخیص ناهنجاری های کروموزومی و سایر جهش های ژنتیکی به حساب می آید.